به گزارش پیکارنیوز، دکتر یاسر هشترخانی حقوقدان و تحلیلگر مسائل سیاسی به خبرنگار ما گفت : اگر بخواهیم واژه فرهنگ را در ادبیات فارسی ریشه یابی کنیم باید بدانید که، فرهنگ فارسی معین واژه فرهنگ را مرکب از دو واژه (فر) و (هنگ) به معنای ادب، تربیت، دانش، علم، معرفت و آداب و رسوم تعریف کرده است. فرهنگ به معنای پیش کشیدن و فرا کشیدن است. به همین علت فارسی زبانان فرهنگ را سبب پیشرفت می دانند.
در ادامه می خواهیم به این بپردازیم که موضوع فرهنگ و هنر چیست و متعلق به چه دوره ای می باشد؟
با مطالعه متن های باستانی ایران، درمی یابیم که واژه فرهنگ از دوره پارسی میانه است، که وارد فرهنگ ایران شده و پیش از آن کلمه ای که به معنای فرهنگ باشد در این زبان وجود نداشت.
فرهنگ و هنر هر کشوری میزان اصالت آن کشور را نشان می دهد که راهکار های شایع موجه در یک جامعه برای رفع هرگونه نیاز واقعی یا غیر واقعی می باشد و مجموعه پیچیده‌ای از دانش‌ها، باورها، هنرها، قوانین، اخلاقیات، عادات و هرچه که فرد به عنوان عضوی از جامعه خویش فرا می‌گیرد تعریف می شود. فرهنگ به وسیله آموزش و مطالعه به نسل های بعدی منتقل می گردد.
نیاز انسان امروزه به هنر از جمله نیازهایی است که احتیاج به استدلال ندارد. زیرا هر انسانی، با هر سطحی از فرهنگ، فکر و اندیشه ای، به این مساله واقف است. از زمانی که انسان را می شناسیم به همان میزان هنر را در کنار او می بینیم. بشر در طول تاریخ حیات اجتماعی اش هیچ وقت بدون هنر زندگی نکرده و هنر از آغاز زندگی تا به امروز همچنان با او و همراه او بوده و خواهد بود.
هنر در حکم یک زبان است، زبان بدیع عواطف و هیجان ها و منعکس کننده‌ی عمیق‌ترین احساسات است.
فرهنگ و هنر در عین حال که دو مقوله جدا از هم هستند، مکمل یکدیگرند، به این معنی که مهم ترین میراث تاریخی بشر، فرهنگ اوست، که وسیله تعامل و ارتباط با دنیای پیرامونش به شمار می رود و هنر مهم ترین بخش فرهنگ است. اصالت هنر و پیوند آن با زندگی بشر، رمز ماندگاری آن می باشد که در طول تاریخ و با زندگی وی عجین شده و بخشی از فرهنگ ملل را تشکیل می دهد.
